Over blokkendozen, knutselaars en bouwers
Reflecties van een senior (1)
Eerste kernvraag:
Ben ik wel bezig met wat ik wil?
Ik heb nooit een precies beeld gehad van iets dat ik zou willen bereiken en hoe dat te doen. Het gevoel van ambitie en passie heeft mij altijd ontbroken. Hoewel, een ding weet ik zeker: bouwen is het mooiste dat bestaat. Leven en werken in de bouwwereld was de oorsprong en een deel van mijn leven. Veranderen, ontwikkelen, leren en studeren typeren de daarop volgende fase. Dan groeit “bouwen” naar denken, naar overpeinzen en reflecteren op wat je herkent en erkent in gebeurtenissen in je dagelijkse leven.
De weg van kind naar senior is lang. De levensfasen zijn gevuld met uiteenlopende ervaringen: positief versterkende en negatief belemmerende. Je leeft altijd in verbinding met jezelf en anderen. Een netwerk van invloeden waarin je voortdurend, bewust of onbewust, emotioneel of rationeel, keuzes maakt. En in je achterhoofd altijd het verlangen om al spelend met een blokkendoos vol talenten, al knutselend te bouwen aan een gelukt, gelukkig leven. Wij zijn dus allen bouwers.
