Quiet Quitting, een nieuwe trend, maar niet helemaal nieuw… Vervolg (1)
In mijn vorige bijdrage duidde ik Quiet Quitting als breuk met de trend die sinds de jaren zestig dominant is geweest: werk moet je passie zijn, en is dé plek voor je ontwikkeling en ontplooiing. Ik zou daar aan toe willen voegen dat bij dit denken ook hoorde dat je in je carrière steeds een stap hogerop moest komen. Je uit de naad werken voor de baas was belangrijk onderdeel van “goed werknemerschap”. Ik zei al dat ik een schoolvoorbeeld ben geweest van dit denken en handelen. En dat gold ook voor vele studiegenoten. Als je er niet aan mee deed was je bij voorbaat een loser, of minstens een excentriekeling. Zo stapten we van de ene naar de volgende baan, steeds op zoek naar de plek waar werken je passie kon zijn en de persoonlijke (en zakelijke) groeikansen het grootst.
Ik zeg zonder aarzelen dat mijn laatste baan (als senior adviseur bij KplusV organisatieadvies) de leukste was. En zelden heb ik zo hard voor een bedrijf gewerkt. Dat laatste gold overigens ook voor mijn eerste, echte, baan, als hoteldirecteur in de Congo. Daar hield het werken gewoon nooit op, ik was 24 uur per etmaal paraat. Pas na anderhalf jaar nam ik een paar vakantiedagen op. En toch leerde ik daar zoveel dat de ontwikkelingsbeloning ver uit steeg boven het mooie maandsalaris dat ik als jonge expat verdiende.
Terug naar mijn laatste baan. Als ik betrokken was bij de aanname van jonge adviseurs onderzocht ik of het werk voor hen ook echt een vervulling van hun passie zou zijn. En ik waarschuwde hen ervoor dat dit zeker geen 9 tot 5 job was. Daar stond veel tegenover: een geweldige werkplek met enorme ontwikkelingskansen. Voor vele nieuwelingen een warm bad. Toch was ik (als interne coach) even zo vaak betrokken bij exit gesprekken met mensen die toch niet gelukkig bleken te zijn. Menigmaal zochten zij naar een andere balans tussen werk en privé. Dat kun je zien als de kern van Quiet Quitting. Die “tegenkracht”, die trend is er dus altijd geweest. Mijn ondersteuning leidde er meestal toe dat de collega’s hun heil, hun geluk elders gingen zoeken. Daar werkte ik graag aan mee.
Helder hebben wat geluk echt voor je betekent is ook bij Trail of Life de belangrijkste verandermotor.
